Sonbahar Şiiri - Teoman Temel Süer

SONBAHARIN ÇIĞLIĞI
Gene ekim geldi,hazan yaprakları dökülecek,
Sonbahar hüznü çökecek içimize,
Dalından kopan her yaprak,hangi değerleri alıp götürecek uzaklara,
Rüzgar sertleşecek,hava soğuyacak,canlılar birbirine yaklaşacak,

Dağlarda sonbahar en içli en acıklı yaşanacak,

Bulut,duman,sis ağaçlarda sessiz çığlıklar,

Gözyaşları gibi savrulan yapraklar,yuvalarına koşan hayvanlar.

Artık güneş ısıtmıyorsa bizi,ayazlar üşütüyorsa ikimizi,
Hayat ağır geliyor,acılar çekiyorsak,
Günler bize yetmiyor, zaman akıp geçiyorsa,
Geceler ömrümüzü yiyip bitiriyorsa,

Sararıp soluyorsak,dalda zor tutunuyorsak.

Aşkımızı yaşıyamadan,doyamadan birbirimize,
Gücümüz tükeniyor,ağlarken kanıyorsa içimiz,
Neyi yaşıyoruz,neden sığmıyoruz bu koca dünyaya,
Ümitlerimiz tükeniyor,hava bulutlandı,gök gürlüyor,

Dolular,karlar acıtmadan canımızı,

Sararıp solmuş halimize,daha fazla çile çektirmeden,
Aşkımızı gömüp içimize,ayrılmalı savrulmalıyız,buralardan,

Çok çok uzaklara yapraklar cennetine.29.09.TEOMAN2013