İlk yaprağın düşüşünü buğulu camından gördüm penceremin
Martıların ağıtları daha da dengesizleşti bu akşam
İlk kelimelerini söylemeye başladı ilk baharın çocuğu
Ve son baharında olduğunu bilen bir kelebeğe tutundu parmaklarım
Narinliğini kaybederken doğa ana,
Gözlerime uçuşan tüylerinin ahengi serçelerin
Nefesimi tutuyorum belki de..
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta