Sonbahar Şiiri - Haşim Kalender

Her mevsimi güzel eyleyen güzel
Renkleri yeşilden sarıya çalar
Sonla nokta koymuş canlıya özel
Sararken bahtını karaya çalar

Güneş boyun eğer çatar kaşını
Dağlar erken görür karın düşünü
Hazanla sevdalı tüm gözyaşını
Siler merhem diye yaraya çalar

Kararır bulutlar bir hüzün çöker
Yolcular gazelle içini döker
Kimi kışlık tutar kimisi eker
Yalan dünya yorar nereye çalar

Dallarıma emraz düşer çürütür
Ahval sürer geldiğime yürütür
Sırtımdan gidenler yakar eritir
Nefis tutmuş ordan oraya çalar

Zamanım sonbahar yaprağım sarı
Başım dağa döndü eksilmez karı
Elim açık bilir ettiğim zarı
Merhameti büyük araya çalar

Gayri yaylalarda baykuşlar öter
Toprağa düşenler baharda biter
Kapılar örtülür bacalar tüter
Bir kırağı düşer merayı çalar

Hey hat inanmazlar akıla zarar
Hakk’dan haberi yok kul neye yarar
Geceli gündüzlü bir düzen kurar
Mevlam diler ise sıraya çalar

Hangi yana dönsem tutar yönümü
Ölüm yaprak yaprak sarar tenimi
Girince o yana görmem önümü
Duygular zehirden şıraya çalar

Yolların hepisi bahara gider
Kalender zamanda kendini güder
Özlemi içimde ölene kadar
Gönül nur dağından hiraya çalar

04. 10. 2013