Bir sonbahar günlüğü. Kuytu bir evde yanlızlığıma eşlik ederken. Odamın penceresinden ağaçla yapraklarının ayrılışını izliyorum. Bir hüzün var yüreklerinde. Ikiside veda ederken bir birlerine göz yaşı eşlik ediyor ayrılışlarına. Tıpkı sen ve ben gibi. Hatırlıyormusun bir sonbahar günü koparmıştık umutlarımızı. Ellerimiz bir birinden ayrıldığı zaman göz damlalarımız gitme dercesine haykırıyordu. Yüreklerimiz pare pare olmuş bedenimize şimşekler çakmıştı. Ama sevgili gitmemiz gerekiyordu ve ikimizde savrulduk bu yalan dünyanın farklı şehirlerine.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta