Sonbahar Şiiri - Halime Nur

Dalları sonsuza doğru ulaşmak isteyen bir ağacın
dalından düşen bir yapraktım sadece...
Ne istediğim yere doğru gidebilir
Nede beklediğim ışığa ulaşabilirdim.
Sadece tek bir şey vardı beni sürükleyen; RÜZGAR...
Sessizce ve bazende fısıltıyla
Çaldığı ıslıkla kimine sonbaharı hatırlatırdı
Bana ise tek bir şeyi Ayrılığı...
Artık ne kalbim nede beynim konuşmuyordu
Yapabildiğim tek şey rüzgarın beni savurduğu
yeri izlemekti...
Bilirdim o gün geldiğinde beni senden ayıracağını
Bilirdim rüzgarın
Ama ne var ki hiç söylemezdim bu sözleri
Kendi kendime...
İşte geldi...Ve beni götürdüğü yere sessizce bıraktı
Bir daha da arkasına bile dönmeden çekti gitti...
Şimdi işte bende bu haldeyim
Bırakıp giderken arkana bile bakmadın
Sessizce son kez o gözlerini görmeme izin vermedin
Bilirdim gidememekten korktuğundandı gözlerime bakmayışın
Bilirdim bir daha bırakamamaktı korktuğun ellerini çekerken benden
Bilirdim; beni sevdiğini ve her zaman da sonsuza kadar seveceğini...
Seni bekliyorum hâlâ bıraktığın yerdeyim
Bıraktığın gibi hâlâ Sana Aidim...