Sonbaharın o solgunluğunda yüreğimde bir hazan rüzgarının serinliğinde huzur bulurum...
Düşünürüm her gece yaptıklarımın yanlışlığını doğruluğunu.
Pişmanlıklarım olsada anlam bulurum olgunluğumun ateşini yaktıkları için,
İçten içe pişerim çamurun pişmesi gibi; Öğle pişerim ki en küçük bir yanlışta şidetli çarpışa uğramış gibvi parçalanırım...
Ansızın bulutlanır gözlerimden acılarla düşerken gözyaşlarım,yakar içimden bir yerlerimi dünün bugüne verdiklerinden dolayı...
Yalnızlığımın o soğukluğunda yabancı kalmışım yaşama,
Ders verdi en çetininden iltimas geçmedi hayat kimsesizliğimde.
GÜNEŞ DOĞARKEN ISITMADI İÇİMİ...
Üşüdüm bir başıma sarılamadım dostum diye kimseye...
İsteklerimi zamana bıraktım hep ne alacak gücüm vardı nede paylaşacak sevenim..
Yıllar gelip geçti bir bir yaşlandığımın farkına varmadan,
Oysa düşümcelerimde hala direnişciğim hasla boşvermişlikte bulunamıyorum yaşananlara...05.07.2012
Kayıt Tarihi : 10.7.2012 18:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayata boş veremiyorum..
TÜM YORUMLAR (2)