Sonbahar Şiiri - Cevat Görkem Kadifeci

SONBAHAR

Gönüllere ekerken hüzün tohumunu
İnsana hisettirir sıcağın yokluğunu
Yaprağa işlemiş bir hüzün sarısı
Kalplerde canlanır sessizlik acısı

Yağmur yağarken yere saldıran ordu gibi
Oluşur her bir köşede su birikintileri
Rüzgar eşliğiyle havada süzülürken yaprak
Çamura bulanır kara toprak

Sürdürür hakimiyetini karanlık
Güneşin parıltısından eser yok şimdi
Sıcağın altında neşe ile konuşan
İnsanlar yok şimdi

Güneş gözükene kadar sessizlik sana dost
İçin ısınana kadar karanlık kaderin
Hayat bu mevsimde gölgesindeyken sessizliğin
Gözler baharı, neşeyi bekler başka bir şey yok

Cevat Kadifeci