Sonbahar Şiiri - Hasan Hüseyin Kaynak

gökyüzünden sağanak yağmurlar yağıyordu
gözlerin büyülü bir ceylan gibi bakıyordu
yanakların kırmızı gül gibi al al yanıyordu
ellerin ellerimden sımsıkı tutuyordu

avuçlarımızdan bir bir yıldızlar kayıyordu
sokaklarda ürkek kediler dolaşıyordu
kulaklarımda çınlayan büyülü sesin
ve beynimde silemediğim bir ismin …

fakat bir çığlıktı gecenin ayak sesleri
dağlar yükledi omzuna gam yükünü
yağmurlar boşaldı, saçlarının tellerine
ve bir hüzün olup geceler saçlarında tutundu.

sonra geldi sonbahar, sarardı yapraklar
kış yüzünde ince çizgiler bıraktı
aramızda yüce yüce dağlar vardı
ismin yüreğimde hep öyle kaldı.

bu bir sondu yüreğimde
güvercinlerimin kanatları kırıldı
yok olmadı sızın günden güne
bitmeyen bir çağlayan oldu

ah, bu bir sondu ,sen sonbahardın!
karşımda hep siluetin vardı
sonbahardı, avuçlarımdan kuşlar uçtu
ve ismin bir sır gibi yüreğimde kaldı.