Sonbahar Şiiri - Kürşat Sungur

Dökül ey gözümün biçare yaşı
Yanağa düşecek mevsimin geldi
Çekildi suları gonca güllerin
Ağaçların yeşil yaprağı soldu

Bir keder kapladı yorgun yüzümü
Boş kalan ellerim cebimi bekler
Gizleyemez oldum artık hüznümü
Kalbime çevrili dolu tüfekler

Kapının ağzında ıslık sesini
Duydukça rüzgarın içim ürperir
Üstüme giydiğim elbisesini
Hayat bu gün yarın geriye alır

Kuru yapraklarla savrulur gider
Arsız çocukluğum, deli gençliğim
Çeresini nasıl bulsun hekimler
Su diye kezzaptı benim içtiğim

Sona geldi ömrüm bu garip fasıl
Kederli bir yolda yürüdün durdun
Bilsen nasıl kahrolurum, ben nasıl
Ne yazık bir yaprak gibi savruldun

Şimdi sokaklarda sapsarı mevsim
Dôkülür dalımdan yapraklar bir bir
En hüzünlü veda , en son merasim
Geri gelmeyecek ömür içindir...