Sanki bir dağ koptu sırtımda
Dönüp bakacak takat kalmadı
Dizlerimde yavaşça akan sular
Beni öyle vurdu ki sonbahar
Gönlümün tek direği yıkıldı
Annemin ve ablamın ağlayışı
Gözlerimin içi çeşme gibi aktı
Beni öyle vurdu ki sonbahar
Matem bürünmüştü sokağımıza
Ölen bir insan değildi, bir alemdi
İnsanların çaresiz oturuşu ve duruşu
Beni öyle vurdu ki sonbahar
Kayıt Tarihi : 6.11.2010 18:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
sonbahar
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!