Sonbahar Şiiri - Safiye Elmas

bende yeni bir başlangıcı uyandırır..
nasıl ki yılan derisini atar,yenisiyle yaşamaya kendini alıştırır
işte bende her sonbahar gelişinde;
yeni bir hayata,
yeni bir umuda...başlamaya hazır hissederim kendimi..
sonbaharda her şey yenidir

ben seni sonbaharda tanıdım
benim hayatı tanımam oldun
kendimi bulmam oldun..
umudu keşfettim,umutla baktım yarınlara
umudun sevgiye bağlanışını gördüm sende..

ya hazan
sonbaharla bir anılır..
oysa hazan kelimesi bana yenilmişliği anlatır
terkedilmişliğin acısını yaşatır
bütün umutlar hazanla beraber yok olur..

hazan bir elveda demeye hazırlar insanı
ama ben ’’HOŞÇAKAL’’demeyi isterim..

HOŞÇAKAL;
yine görüşmek ümididir,
hoşçakal da ’’yeni bir umut,sevinç’’ vardır
hoşçakal da ’’hala dostuz’’ sözü vardır
hoşçakal ’’kendine iyi bak’’temennisidir..
bazan hoşçakal ’’sonbahar da görüşmek ümidi’’ de
ama bazan da bir ’’ELVEDA’’ dır

oysa
ELVEDA demek artık bir vedadır
ayrılmadır,terkedilmişliktir,unutmaktır,unutulmakt ır..
gönlünden silip atacağımdır..

ama,
ben sonbaharda kaybettim senii
tekrar,
sonbaharda tükendi umutlarım,sevgilerim..

onun için ben sonbaharda ’’HOŞÇAKAL’’ demeyi tercih ederim.
ama bana HAZAN da ELVEDA demek düştü...

onun için..
unutup,unutulana kadar ELVEDA