Sonbahar Şiiri - Özcan Ataman

Geldi yine sonbahar,
Yazın neşesi kalmadı artık!
Mısralarımda sana seslenerek;
Seni aradım, elde mi hüzünlenmemek?

Sonbaharda dökülür ya yapraklar,
Ben de kabuklarımdan,
Sana olan duygularımdan bir an sıyrılmak-
Açıkçası güzelim, alevli aşkımı doyumsuzlaştırmak istedim.

Senin verdiklerin aşk kırıntısı olsa dahi;
Ben senin yokluğunu başka bedenlerde,
Başka hayatlarda…
Arıyor, soruyor ama ne yazık ki çare bulamıyordum.

Acep neden bulunmaz bu derdin çaresi?
Öyle zor oluyor ki, çekilmez oluyor çilesi.
Hayatın sana verdikleri adeta kaderin bir sillesi.
Dert etme elbet ben de bulurum kafa dengimi!

Hisarın yeşilliğinde hüzünlenirim, neden?
Seni o zaman kaybettim muhtemelen.
Canım yandı, yorgun bu beden,
Azrail al canımı da giyeyim artık kefen!