Sonbahar,
Gece.
Yüreğimin izdüşümleri dökülüyor,
Yaprak yaprak.
Çocukluğumun solmuş sayfalarini
çeviriyorum,
Amansız yaşam savaşının
Titrek molasında.
Ağlamak sadece ıslatıyor yanaklarımı.
Oysa kor alevler içinde yaniyorum.
Sonbahar,
Gece.
Tarih yeni ayrılıklara tanıklık ediyor,
Sallanan eller ardından.
Rüzğar hüzünlü bir hava dolaştırıyor.
Şimdi kavuşma heyecanı biriktiriyorlar
Arkalarından dökülen sulara
gidenlerin.
Ben ise giyotinler düşürmekteyim
Yüreğime.
Bu şehrin bir sokağında
Yeminler tutuşturulurken sevdalara
Bir sokağinda aşklar satilliyor.
Son
Bahar
Gece
Ve sessizlik
Kayıt Tarihi : 11.12.2009 00:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!