Sonbahar Şiiri - Hakan Keleş

Doğmasın güneş istemem
Belki aşikar eyler yalnızlığımı
Tutunsun ellerime zifiri karanlıklar
Bırakın örtüneyim geceyle

Yürümek istemiyorum,
Düşmesin gölgem, kirlenmiş kaldırımlara
Bendeliğimin bedelini ödemeden insanlar
Görmek istemiyorum,
Kin dolu, nefret dolu bakışları.

Arzulamıyorum seni
Ve yabancısı olduğum kalabalıkları.
Belki azıcık sonbaharı
Sonbaharı özlüyorum.
O efsuni grisini akşamların,
Altın sarısı yaprakların süzülüşünü
Ben gibi yalnızlığa sonsuzluğa akışını
Bir bir binlercenin içinde
Tıpkı ben gibi yok oluşlarını
İzlemek istiyorum

Bu gün de mezarlıklarda gezindim
Dingin ve yorgun.
Dokundum taşlarına bir bir
Ürperdim ve seni anısmadım.
Soğukluğunu, ölgünlüğünü
Ve içimdeyken bile yokluğunu
Yad ettim.
Beni yalnızlığa terkedişini
Iğıl ığıl içtim
Kimsesizliğimi temessül ettim,
Azıcık sonbaharı özledim.
Seni değil, kaldırımları,
Kin dolu bakışlara muktedir
İnsanlığı da değil...
Azıcık sonbaharı özledim