Hüznün rengine bürününce
Dayanamaz ağaçlar
Aşk olur yakar için için
Kurutur dallarını rüzgar
Titreyerek dökülür
Dalından kopan yapraklar.
Yılların kederi savruldukça
Boyanır sarıyla her yer
Alevler içinde yanar
Tepelerde gün yiterken
Alı al moru mor batar gider
Akşamlar.
Acıdır nağmeleri şarkıların artık
Aşkın kırgın nefesidir sanki
Soluduğumuz
Kısılır ses
Düğümlenir
Yutkunurken boğazlar.
El ele tutuşur
Mazide kalan tüm anılar
Islanan yollardan geçerken
Üzgündür bakışlar
Geçmişi arar gözler takılır kalır
Boştur artık oturulan banklar.
Sevdalar hazana erince
Sessizce veda ederler
Solgun yüzünde sonbaharın
Ayrılığı yaşar aşklar
Ardına bile bakmadan
Yavaş yavaş yol alır
Hayata yenilen
Yaşlanan yorgun yıllar.
26.Aralık.2008
Seher ErcanKayıt Tarihi : 27.12.2008 00:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kaleminiz daim İlhamınız bol olsun, tebrikler şairem.
Hüzünlendim ama çok güzeldi..Sevgiler.
TÜM YORUMLAR (40)