Sonbahar... Şiiri - Mona Rosa

Yağmur…dido…sigara ve bir fincan sıcak çay….işte benim muhteşem dörtlüm…

Bu şarkının sözlerini anlamama rağmen beni alıp götürüyor derinlere.sanki acılı bir aşk hikayesini anlatıyor.çok zor yaşanmış bir aşk…ve kavuşamamış iki aşığın hikayesi.sözleri olmadan sadece melodisi bile bana bunu hissettiriyor.ve tabiki kazım koyuncunun o içten ve samimi yorumunu da eklersek gerçekten herkesi alıp götüren bi eser çıkıyor ortaya.

Son bir haftadır hatta daha fazla belki de yağmur yağıyor.nasıl da benim havalarım bu havalar.sonbahar çocuğu olmamdan mı acaba bu havalar da başka biri oluyorum sanki.bu havalarda yeniden doğuyorum başka biri olarak sanki.ve bu havalarda yazma isteğim artıyor.sanki benim ilham perim sonbahar ve yağmurlar.çoğu insanın içini kıpırdatan o ilk bahar havaları değil de benim içimi sonbahar havaları kıpırdatıyor.insanlar ilkbaharda aşık olurken ben sonbaharda aşık oluyorum.herşeye aşık oluyorum bu mevsimde.sapsarı yapraklarla donatılmış ağaçlara…toprağın kokusuna..yağan yağmura…kapkara bulutlara…ve tabiki aşıksam daha da derinleşiyor aşkım…daha bir anlamlı yaşamaya başlıyorum her duygumu.

Ve insan hissettiklerini yaşamalı diye geçiriyorum içimden.hele bu mevsimde insan içinden ne geliyorsa onu yapmalı.bu mevsimde her şeyin tadını çıkarmalı.yaşamanın tadına doyasıya varmalı.bilmiyorum ama bana cesaret geliyor bu zamanlarda.öyleki beni bağlayan çok güçlü sebepler olmasa çoktan alıp başımı gitmiştim.başka yerlerde nasıl yaşandığını,başka yerlerin nasıl güzelleştiğini görmek için sonbaharın.eminim oralarda da vardır benim gibi insanlar.hiç kimseleri ve hiç bişeyleri umursamadan dökülmüş yaprakların üzerinde, yağan yağmura aldırmadan dolaşan kumrular vardır mutlaka.veya gözlerini cama dikmiş hiç ayırmadan yağmuru seyredenler.ya da oturup gelen periyi kaçırmadan bişeyler yazmaya çalışanlar.illaki vardır…

Her şey tamam da sevgili nerde? bu mevsim böyle yarsiz çekilir mi.biliyorum onun şehrinde de yağmurlar var…biliyorum o da ıslanıyor belki de aynı yağmurla.ve o da ruhunu dinlendiriyor cama bakıp uzun uzun…ve o da içine çekiyor yağmurun kokusunu derin derin…ve o da aşık oluyor bir kere daha her şeye….bir de bunları beraber yaşamak vardı.o zaman daha da bi güzel olurdu bu sonbahar…işte sonbaharın bendeki tek hüzünlü tarafı da bu.bu sarı hazan beni bir tek bunun için üzüyor.bu sarı yalnızlık beni bir tek bunun için yaralıyor.olsun yine de mutluyum.beni şimdi üzen sonbaharım bir dahaki sefere bana sarı mutluluklar getirecek eminim.

Puslu soğuk hava…
Dökülen yapraklar…
En sevdiğim mevsimdi
Sarı sonbahar…………