Sonbahar Şiiri - Turgut Uzdu

Seni gördüğüm her gece
Başka bir mehtabı yaşardı ruhum
Yıldızlar raks ederdi sabaha kadar
Ben sana vurgun
Gün doğardı gözlerine azar azar

Senle dolu bir geceyi şafaklaştırmanın huzuru
Güneş olur dünyamı kaplardı
Çiçeklerde seni koklardım
Berrak çeşmelerde seni içer
Yürek seslerime seni saklardım.

Akşamı beklerdim sabırsızlığım avuçlarımda
İçimde gençliğimin enerjisi kükrerdi
Dudaklarından öperdim sevdamın millerce
Yollar saygı duruşuna geçerdi hasretimin
Her an büyürdün uzak kıyılardaki illerce.

Fırtınalar beklermiş pusularda
Bir ani karar rüzgârları çıldırttı
Arap müziği sustu ansızın
Hüzün geceyi gündüzü bürüdü
Kefeni olamadı bu cansızın…

Ben değiştim, sen değiştin
O âşıklar sürgüne gitti ıssız diyarlara
İki yabancı hatıraların ortasında yalnız kaldı
Bağlar her saniye inceldi,
Dünler gibi yarınlar da azaldı.

Son bahardın gönlüme son bahar
Ne güller kaldı şimdi ne sesi yanık bülbüller
Yollar yarıldı, köprüler yıkıldı, sular duruldu
Bu yürek sensizliği yaşadı her gece
Nefes almaktan yoruldu…

Ölüm dedi gelmedi ölüm
Gülüm dedi kurudu bağlar bahçeler
Bilirim ne sende kaldı ne bende kıvılcım
Binlerce yıl geçti aradan sanki
Hatıraların ucunda asılı kaldı hıncım.

Gel demem artık, sen o sen değilsin
Ne kolay açılıp saçıldın
Fırtınalar dindi
Denizin üstü açıldı
Yalan dalgalar diplere sindi…

Bu mutlu masal kitaplara girdi
Sen yolundasın artık umarım doğrudur
Verildiğinden beri acı hüküm
“Aldanma artık karasevdaya
Her sevda kara değildir dostum” olmuştu benim türküm.