İçimizin yağmurları dindiğinden beri
Yaprak döküyor dilimiz
Ayağımızın altında kuru sözler
Eziliyor belki ama
Uyandırmıyor kimseyi çıtırtısı
Ya görüldüyse yüzümüzde aşk
Kime vereceğimizi bilmediğimiz bir gül gibi
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta