Penceremin önündeki kavak ağacı
döküyor yapraklarını
Hayatın akışına inat
yapışmış ağacın can damarına
kimi kuru yapraklar
Elbet dökülecekler
daha sert bir rüzgar gerek
Penceremin önündeki caddeden
geçiyor insanlar
Dolu vurmuş gibi umut çiçeklerine
sanki yazı hiç yaşamadan
sonbahara girmişler
Öylesine yorgun yüzler
Penceremin önünden
akıyor hayat
Gökte kara bulutlar
Havada hüzün
Mevsimlerden sonbahar
Ey sonbahar, sonbahar
Beni hüznünle teslim alamazsın
Önümüz kış diye korkutamazsın
Biliyorum
Kıştan sonra ilkbahar
Kayıt Tarihi : 10.12.2007 12:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!