Sonbahar Şiiri - Adem Eyüpoğlu

Vakitsiz açan dağ gelinciği değilim ki
Poyrazlara kurban gideyim
Nasıl oldu ben de anlamıyorum
Bekle, elbet bir gün döneceğim dedin
Sonra duydum ki bahara âşık olmuşsun
Ne dallar kızıla durdu
Ne kuşlar göçe koyuldu
Dayanamadım
Bu kez ben yola koyuldum
Neye dokunsam, ne solusam sensin
Azık niyetine seni koymuşum bohçama
Neden rahat bırakmıyorsun beni?
Sen ılık baharlarda kal
Erik ağaçları düğününüze hazırlansın
Ağaçlar kızılı unutup yeşile mahkum yaşasın
Sonra bu kadarı fazla deyipte sakın düşme peşime
Asla serin havalar gelmeyecek bunu bil
Beni de artık kalbinden sil
Ben senin en kızıl halini sevmiştim
Saçların savrulurken mutluydum
Ağaçların çıplak kalışını
Kuşların V şeklinde uçup seni bana bırakmalarını
Sadece kızıl kollarında açan ayva çiçeklerini
Güneşin batarken sana benzemeye çalışmasını
Kibirli bir çocuk edasıyla seyrederdim
Gitme, bekle geleceğim diyeceksin sonbahar
Ama ben seni beklemeyi yıllar önce bıraktım

Not: Bu şiir şairin 'Dün, kendime seni anlattım' adlı şiir kitabından alınmıştır. www.ademeyupoglu.com