Sonbahar Şiiri - İsmet Mavi

Savruldu yapraklar
Benim gibi dertden derde,
Şehirden şehire...
Rüzgar ne yöne götürdüyse
O yöne savruldu.
Tutunamadık ne bir şehirde
Ne de bir gönülde...
Durgun değildik ki
Bir göl gibi, bardaktaki su gibi...
Fırtınalıydık biz açık denizlerdik
Kıyılarımızda martılar,
Sularımızda gemiler çarpışırdı.
Durulmaya gelmezdik.
Bir yerde tutunduk mu
Fırtınalar kopardı.
Sevdiklerimiz de
Sevenlerimiz de
Alabora olurdu...