Sonbahar Şiiri - Esengül Koçak

SONBAHAR

Ağaçlar sarı yapraklarını döküyor
Edalı,mağrur, hüzünlü bir şekilde
İnceden bir yağmur ciseliyor yaprakların üzerine
Aralarında kimsenin görmediği bir aşkla bütünleşiyorlar
Ve ben seninle yürüyorum kolkola
Sarı yapraklı ıslak caddelerde
Ve yaprakların hışırtısı ile yağmurun sesi
Doğa ananın en güzel senfonisi
Hüznün adıdır ya, sonbahar
Birlikte yaşıyoruz o hüznü,
Gözgöze gelmeden,bütünleşmiş kalplerimizle
Uzaklardan bir ses geliyor
Senin bilinmeyene dönmemek üzere gittiğini söylüyor
Ben alaycı gözlerle bakıyorum onlara
Senin benimle, her sonbaharda
Bu caddelerde yürüdüğünü kimse bilmiyor
Senin bende yaşadığını,
Hiçkimse anlamıyor...
Olsun, onlar anlamasada sen nerede olduğunu
Biliyorsun, ve hiçbir randevunu unutmadın
Şimdide yanımdasın
Ben seninle hep mutluydum...
Şimdide mutluyum...
Çünkü,
Sen öğrettin yaşamayı, sevmeyi
En ufak şeyden mutluluk çıkarmayı