Hayatımın son baharını yaşıyorum
Adım adım musalla taşına yürüyen,
Umutları sevinçleri olmayan…
Bir bahar muştusu sarsa da çıplak bedenimi
Yinede arzulanan dilekleri olamaz bu garibin
Kar bulutları üşüşse de üstüme
Yanar dağlar alevlense de içimde
Bir düzenin akışını değiştiremez bu beden
Bin günah torbasıyla doluyken bu kalbim
Bir sonbahar akşamına yürüyor bedenim
Bir ahtın dermanı olsa da gözyaşlarım
Bir çilenin şeyhsuvareleri alsa da kalbimi
Sonbahar türküleri sarıyor her yeri
Dudaklarda titrek bir korku faslı
Açacak zorla ellerini semaya
Bu son fasıldır diyecek sonbaharda
Al kanlar girecek gözlere
Kırışlar bir kırık testi gibi çıkacak suratta
Ağlayacak inleyecek bu hayatın sonbaharında
Gözler buğulanacak, gözbebeği küçülecek
Yorgunum diyecek bu sonbaharda
Baharı geçmiş bir ağaç kırılacak diye
Suya medet dileyecek bu sonbaharda
Akmayacak gönül çeşmesinden teselli
Uykulardan irkilecek
Ağlayacak
Son tren kalkıyor diyecek bu sonbaharda
Eylül 2000
Orhan AteşKayıt Tarihi : 1.7.2006 21:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu siire cok yakismis bu kelimeler tipki son bahar ruzgari gibi okudukca insanin icinde huzun firtinasi esitiriyor....
ilhamlarin bol olsun
Ben de hiç yoruma gerek görmeden ''Kaçınılmaz Veda'' adlı şiirimi bir ortak duyuş ve düşünüşe örnek olsun diye aşağıya alıyorum..Sevgilerimle..
Bir rüzgar misali gelir geçeriz bu dünyadan,
''Sevmektir'' anlam katan kısacık hayatımıza...
Yine de geçmeyiz mala,mülke duyduğumuz sevdadan,
Pek çoğumuz tapınırız yatımıza,katımıza! ..
Ne var ki kurtuluş yoktur,kaçınılmaz vedadan,
Sonunda, razı oluruz,yazılana alnımıza! ..
TÜM YORUMLAR (2)