ağaçlar hüzünlü, yapraklar sarı
kasım yağmurlarıyla ağlıyor şehir
ıslanmış gönlümün kaldırımları
şimdi ben çaresiz,
şimdi ben kimsesiz...
bahçeler bozulmuş, gökler kurşuni
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
'eski bir resim, boş bir çerçeveyiz sanki
solmuş bitmiş zamanın boşluğunda;
iç çekiyor anılar, ağlatıyor bu şehri...'........hazan...hüzün burukluk.....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta