Sonbahar Şiiri - Seval Kemertaş

ağaçlar hüzünlü, yapraklar sarı
kasım yağmurlarıyla ağlıyor şehir
ıslanmış gönlümün kaldırımları
şimdi ben çaresiz,
şimdi ben kimsesiz...

bahçeler bozulmuş, gökler kurşuni
güllerin boynu bükük, ağlıyor şimdi
ufuktan silinmiş kırmızı mavi
sağır bir sessizlik kuşatmış şehri...

tutsak olmuş sevgiler, bir hazan rüzgarına
çok olmuş son kuşlar burdan göçeli
eskimiş yüreğimin sokak taşları
sarı bir sonbahar sarmış bu şehri...

bir rüyada buluştuk
diğerinde kaybolduk
eski bir resim,
boş bir çerçeveyiz sanki
solmuş bitmiş zamanın boşluğunda
iç çekiyor anılar, ağlatıyor bu şehri...

26/11/2002