Sonbahar Şiiri - Bünyamin Gerger

Gene bir sonbaharın penceresinden,
Doluyor gönlüme sonsuz bir üzüntü;
Göze gelmiş de utanmış hevesinden,
Harabolmuş , perişan, soylu görüntü.

Hazanın neş'esi hüznünde solarmış;
Zira, bir özlemi gizlermiş gülüşünde;
Öpülen sevdayı kendinde bulurmuş,
Ki sevenler tadacak her öpüşünde.

Hayalin cümbüşü dallarda gezinsin,
Unutulsun heyecanlar, yakarışlar,
Hatırımdan geçen aşkın tadı sensin.
Boşa gitmez döner elbet arayışlar.

Bu güzel renkleri gönlümce tadarken,
Unutulmuş hatıramdan çıkageldin,
Dökülen yaprağa döndüm sanarken,
Unutuldun diyeceksen niye geldin... Ankara 1980