Sonbahar Şiiri - Bilge Emil

Sokaklar mıydı yalnız olan
Yoksa kurbağasız nehir mi
Lambalar aydınlatır mı sokakları
Kurbağaların ritimsiz sesi mi
Sevindirirdi nehirleri
Ağaçlar yapraksız
Giderebilir miydi yalnızlığını
Ayışığı yok etmişti bulutları
Bulutsuz gökyüzü
Nemsiz göz olur muydu
Duvardaki saatin sesi
İlacımıydı hayatın
Yoksa sadece
Yalnızlığını mı gideriyordu
Her ses yüzlerde
Bir çizgi bırakıyordu
Sonra susuyordu saat
Sinirleniyordu çizgiler
Gökyüzü bulutsuz
Nehirler kurbağasız
Ağaçlar yapraksız kalıyordu
Bu ses hüznün sesiydi
Adıysa sonbahar.