Bu sonbaharda geldi
Sensiz, kimsesiz.
Böylelikle her şey anlamını kaybetti;
Rüzgâr, yağmur, sararan yapraklar…
Hislerimden yoksunum bu bahar;
Sensizlikten mahrum,
Gülüşünden yoksun,
Özleminle doluyum.
Varlığın armağandı,
Beni göklere yüceltti;
Yokluğunsa beni
Derin kuyulara itti.
Sen benim her şeyimken
Beni dipsiz kuyularda
Öksüz bıraktın, yetim bıraktın;
Sessizce kimsesiz bıraktın.
Kayıt Tarihi : 23.11.2025 00:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!