senin yaprakların,
yıldızlar gibi kayar kollarımdan
nankör kuşlar yuvalarını taşır
gölgende tütün sarmayı bırakalı aylar oldu.
seni bölüp önüme
bir kağıt,
bir kurşun kalem attılar
senin tenine, senin parmaklarınla
konuşmadan yazıyorum şimdi.
zamanın şarkısı,
sen sustukça tüketti nefesini
suskunlugun bile bir şarkının en güzel yeriyken
artık olmayışın
tüm şarkıların sonuna savuruyor beni.
03.12.14
Baran TezdönenKayıt Tarihi : 7.12.2014 14:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!