Farzet ki bir kar tanesiyim,
Usul usul gökten yağan,
Ve uygun bir yer arayan,
Kalbin gibi...
Giderken valizinde beni de götürmüşsün.
Beni bana geri gönder, çünkü bende artık bana yetecek ben kalmamış.
Aynalara bakıyorum, gördüğüm sen.
Kendi kendime konuşayım diyorum, muhabbeti seninle bitiriyoruz.
Yalnız başıma sokakları gezeyim, boydan boya dolaşayım caddeleri.
Bir bakıyorum ki sol kolumda yine sen.
Kaldırdık müfredattan biz'li geçmiş zamanlarını.
Adın, adımdan ayrı yazılacak gelecek zamanlarda.
Artık hiçbir hikayede, hiçbir romanda aynı anda bulunamayacağız.
Bu așkın mirası olarak, müstakil bir yalnızlık bırakıyorum sana.
Bahçesinde hüzün çiçekleri, ağaçlarında leş kargaları,
Balkonu pişmanlıklar denizine sıfır bir manzara ile.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!