Sona Geldik... Şiiri - Sadakat 27

ya umutlarda biterse diye başladım
meğer o an umutların tükendiği noktadaymışım
hayat sessizce almış yanımdan her sevdiğimi
bir sen kalmışdın hayattan sakladığım, onuda arıyor şimdi
uzatmış ellerini önüme almak istiyor seni öldürürcesine
üzerime geliyor her nefesimde
seni saklıyorum inadına hayattan
hayat, onu isdiyorsun biliyorum; hemde bana acımadan
aldın gittin işde yine yanlızım bu diyarda
ellerimde kokun kalmış içimde sevgin
yanlızlık koynunu açmış, bağrına basmış beni
dost dediğim yanlızlıkmış bana sanki
yanlızlıkmış beni anlayan, bilen, duyan
avuçları ile bana ab-ı hayatı sunup sevindiren
ve uzaklardan seslenen sen...
karlar kaplamış dağlarımı bembeyaz
kimi sevmişsem hayat onunla vurmuş beni
yüzüm gülerken hayatın en acı haline
tanınmaz etmiş sırtımdaki hançer yaraları beni kendime
her hancer sırtımdan gelmiş üstüme
sırtım yaralardan değil de çığlıklardan yırtılmış ölürcesine
hayat, seni seviyorum her zaman, derken bile
nefretimi akıtmışım içimden, yüzüne hittetle
bırakmışım dünyayı şimdide arkamda
sana geliyorum bu sefer içimden ağlayarak
sana ulaşmama az kaldı sevdiğim yerim
uzaklardaki sevdiğim
sana geldim bu sefer içimi boşaltıp bu diyarlara
sana uzatıyorum elimi sana geliyorum
sen biliyorsun beni istanbulum
sen anlıyorsun beni en iyi
sana dert yanıyorum kıyında
sana yaslanıp ağlıyorum isdediğim zaman ve yerde
bana dargınsın biliyorum üzgünsün belkide
neden diyorsun neden bu sefer gelmedin
gelipde yanlız başına bana derdini söylemedin
kıyımda saatlerce gezerken mırıldanmadın
bana beni anlatmadın diyorsun
biliyorum dargın ve kırğınsın bana her semtinle
seni seviyorum istanbulum bunu unutma, kalbim seninle
sen benim sevdiğimsin yarimsin
yarim kucaklarında can verdi son nefesini sen hissettin
sen aldın geldin yanıma onu
sen söyledin son cümlelerini bana
işde son cümleler geliyor belkide,son heceler
başladık bitiriyoruz burayıda
neler geldi istanbulum başıma bir bilsen
ağlamamak için sebeb arardın kollarımda ağlamak isdeyen sen
ama korkma son demlerim burda bak çığlıklar yükseliyor
son şiirim ölürken senle canlanıyor
unutma beni İstanbulum sakın unutma
sen başka dost bulamadım bari sen beni kandırma
sen sırtımdan bir hançer saplayıpda kaçma
sana geliyorum istanbulum beni sakın bırakma