Sona Doğru Şiiri - Gülbey Yılmaz

Bak gör usta dökülüyor yapraklarım
Tek tek kollarımdan kırılıyorum
Önümden ,yanımdan uzaklaşıyor dostlarım
Git gide yalnızlığa doğru yol alıyorum

Gökyüzünde azalıyor yanan yıldızlarım
Bir bir kaçıyorlar tutamıyorum
Sabahlar olmuyor gecelerde tükeniyorum
Umutsuzluk denizinin derinliklerine gömülüyorum.

Nevruz ateşinde yanıp tutuşuyorum
Kırkikindi yağmurlarında ıslanıyorum
Şiirlerimde yalnızlaşıp öksüzleşiyorum
Hep sona doğru gidip yakınlaşıyorum