Sona Doğru Şiiri - Davut Daşkıran

Kör bir z/amandı
Açılmıştı kollarım
Sırtını dönmüş ölüme
Öfkeli dualarım sitem ediyordu
Kahrolası dünyaya
Geçmişime atılmış tohumların sarmaşıkları
Uzanırken geleceğime
Gölgemin ağırlığınca basıyorum toprağa

Uğraşmak yarınlarla
Tasam olmadı hiç benim
Ve yaşamak bugünü
Sevda vurgunu dünlerde
Gün üstüne gün
Ölüm üstüne hayat gömerek

Dirilmek her defasında
En iyi bildiğim iştir benim
Ne alnımı yıkan bir ihanet
Ne de çatallaşmış soğuk bir yalan
Alıp götüremez beni
Edna yüklü duruşlara

Soğuk yeşil fecrin içinde
Diriltmek ölü duaları
Sadrıma vurulan
Bir adımda budur benim
Yaşamak öyle hadsizce
Olmadı hiç
Keyfe keder duruşlarımda
Ve hep ben düzeltirim
Ters yazılan soru işaretlerini

Dilsiz acıların meskeni olsa da yüreğim
Ölsem de yine minnet etmeyeceğim
Ve ruhumu çeker atarım!
G/özlerimin b/aktığı s/onsuzluklara

Usumda s/ona varamayan
Mütenevvi duygular
Ve anlıyorum artık
Nedendir çekilen bu ahlar

Oysa ben
Hep iktifa ederdim
Bir yudum tebessüme