Sona Doğru Şiiri - İbrahim Sağır

SONA DOĞRU

Sana olan hasretim şu gökler kadar derin,
Hiç gitmiyor çevremden o kapkara gözlerin.

Hayalin dolaşıyor geceleri odamda,
Bütün güzelliğinle sen gülüyorsun camda.

Anılar gelir gider birer birer yâdıma,
En buhranlı anımda yetişir imdadıma.

Teselli verir bana sana inat her akşam,
Yokluğunda bulurum seni nereye baksam.

Gece gibi gözlerin çeker beni içine,
Gönlümü bağlayalı kömür rengi saçına.

Çektiğim ızdırabın zerresi düşse suya,
Ak kanatlı martılar hasret kalır uykuya.

Yakamozlar terk eder engin denizlerimi,
Zaman denen sihirbaz silerken izlerimi.

Belki de unutursun sana olan sevdamı,
Gün gelir yâd edersin bu hüzünlü encamı.

Böyle bir garip şair çıktı yoluma dersin,
Soran olursa eğer hikâyemi söylersin.

Seninde düşer bir gün siyah saçına aklar,
Ömrüne hüzün döker yürüdüğün sokaklar.

İşte o zaman beni daha iyi anlarsın,
Gönlünün mahzeninde solan aşkı anarsın.

Böyle mahzun olmazdım bu hayat girdabında,
Beni zincirleseydin köle diye babında.

Aşkının sarhoşluğu hiç gitmedi serimden,
Umut yüklü bulutlar geçmedi göklerimden.

Kader pranga vurdu visalin yollarına,
Mahkûm eyledi beni hasretlerin nârına.

Beni mazide kalan bir sönük hatıra say,
Şiirinde yerini bulmamış bir mısra say.

İbrahim Sağır