ölümcül bir hastanın
son ziyaretçisi gibisin..
zamansız gelen bir şans gibisin.
oysa benim
ne gücüm var
ne takadım sevmeye
gönlüm coşuyor
yüreğim kanıyor
ölümcül bir hastanın
son dileği gibisin
imkansız!
ben son
sen ilkbaharsın
mümkün değil bilirim
beraber olmak
ama bil ki
son vagonuna binip,
bırakıp gittiğin,
trenin
rayları gibidir gönlüm
hep birlikte
her zaman ayrı
ama
her nereye varsan
bilki
ben ordayım….
Kayıt Tarihi : 19.10.2010 14:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!