Son Zil... Şiiri - Şenol Kınalı

Paydos zili çalıyor duyuyorum,
Alacakaranlık çöküyor yine,
Bir günün aydınlığına görüyorum,
Vakit sanki benden birşeyler çalıyor,
Farkındayım ama engel olamıyorum.
Gecenin karanlığında uykusuz, boğuluyorum.
Kalk borusu gibi alarmın sesi geliyor,
Sanırım alacakaranlık çekiliyor,
Gün ışımaya başlıyor yine,
Bu defa, ekmeğimi kazanmanın heyecanıyla ,
Paydos sesinin geldiği yere doğru koşuyorum,
Bu kısır döngü,yıllardır devam ediyor.
Bunun farkındayım,artık hiç oralı olmuyorum,
Ancak şunu iyi biliyorum,
Her geçen gün bir adım daha, ölüme yürüyorum!