Son Zamanlarda Şiiri - Soner Kamil Kocaman

Son zamanlarda
Bir çelişki dolanıyor tüm ağırlığıyla kafamda
Soruyorum
Sabretmek bir erdem midir?
Yoksa herşeyi kabullenmek midir?
Çıkış yolu yok dört duvar beynimin içi
Sanki tüm çareler üzerime kilitli
Anahtar ise gömülmüş yerin 7 kat dibi

Son zamanlarda
Kalbim hiç ağrımaz oldu nedense
Artık aç değilim yeni heveslere
Karabasanlarda yakalamıyor geceleri nefes nefese
Unutmak mı bunun adı?
Yoksa yalnızlığın bir beden büyük gelen rahatlığı mı?
Soruyorum
Ama koyamıyorum bunun adını

Son zamanlarda
Güneş te hayatımdan çıktı
Sabah olmuş kime ne
Ya da güneşin batışını yalnız karşılamışım
Umrumda mı sanki
Hissettirdiği tek şey
Temmuz Ankara'sının sıcaklığı sadece
Soğuk suyla sebebim olmuş hararetime

Son zamanlarda
Hayat farklı yönüyle vuruyor beni
Aşk yok,
Onun dinmeyen sızısı hiç yok yüreğimde
Alabildiğine bir boşluk
Ve ortasında Sahra Çölü'nü yürüyerek aşmaya çalışan bir ben görüyorum
Geriye baktıkça hedefimden daha da uzaklaşıyorum
İlerledikçe bir adım geriye gidiyorum
Saplandıkça çöl sıcağına buz gibi kesiyor yüreğim
Ve donmuş bir kalp
Çırpınıyor Sahra'nın ortasında
Kimbilir belkide bu yolculuğun sonu kutuplara
Kıyıya vuracak ateşten bir kayalığa
Ve hayat her zaman ki gibi yoruyor beni hiç dinmeyen tezatlarımla
Bekliyorum etrafım yine bir muamma
Hangi boşluk gem vuracak titreyen ayaklarıma
Ve hangi saçmalıklar bulaşacak yarınlarıma