Son Yudum Şiiri - Ramazan Sağdıç

Son Yudum

Göz yaşımla açtırma bana aşk orucumu,
Sana son yakarıştı dedim hiç inanmadın.
Cezam kefaret miydi ben ödedim borcumu,
Dargınlar hep barıştı dedim hiç inanmadın.

Kuş konmaz kervan geçmez terk edilmiş beldeyim,
Yedekte gördün beni sandın ki hep eldeyim.
Bir bilsen pejmürdeyim tanınmaz bir haldeyim,
Yüz hatlarım kırıştı dedim hiç inanmadın.

Bağışla şu canımı kabulse adakların,
Günahımın sebebi yakan kor dudakların.
Masamın baş ucunda duruyor bardakların,
Boş kadehler yarıştı dedim hiç inanmadın.

İnan ki hesap sormam olmaz hiç sualimde,
Tükeniyor takatim kalmadı mecalimde.
Duvara astırmadım resmin hala elimde,
Gözyaşımla buruştu dedim hiç inanmadın.

Kabul olmaz duamdın dilimdeki besmele,
Kimsesiz şiirlerle yalnızlığı bestele.
Çöldeki yağmur gibi yağıp aşkı müjdele,
Yaşım sele karıştı dedim hiç inanmadın.

Bir tek nazın uğruna kırk güzelden geçtiğim,
Beklemek ibadetse yalnızlığı seçtiğim.
Niyetim, son yudumum sahur vakti içtiğim,
Duam hakka erişti dedim hiç inanmadın.

Ramazan SAĞDIÇ
21/03/2024