Son Yolculukta
son yolculukta bile ayırdılar
paraya göre okuyan imam
zengine ayrı, fakire ayrı tabut
ve el pençe duran cemaat
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
paralı
parasız
Ne acı ki yaşam bu düzen üzerine oturtulmuş...Şiir düşündürttü.
Kutlarım..Sevgiyle kalın..
Tebrikler kardeşim. Son yolculukta bile ayrılıyor insanlar değil mi. Duyarlı yüreğinizi kutlarım.Çok güzel bir şiirdi. Başarılarınızın devamı dileğimle.
Suna Doğanay
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta