Son Yolculuk Misali Şiiri - Tezcan Bilgiç

Yıllar önce unutulmuş bir şehrin,
Yıllar önce kaybolan bir köyünde,
Yorgunluğu sisine vurmuş,
Sönük yıldızlarının altında,
Toz pembe bir hasretin tam ortasında,
Damla damla yağan hatıraların takıldığı
Birbirine sarılmış birkaç küçük ağacın altında,
İki üç kadeh düş ile sarhoş olmuş gönüllerimiz...
Birbirinden kaçan ıslak gözler,
Çakışır olmuş,
Arkada çalan şarkının ağırlığını çekemeyip,
Kambur olmuş vazgeçişler altında...
Adını anmamaya yeminli diller
Damla damla dökmüş sözleri....
Güz rüzgarları ile üşüyen bedenler,
Sarmaş dolaş olmuş unutulan hayaller ile...
Şimdiyse ağır ağır gidiyor,
Buğulu gözlerle,
Saçlarında kaybola kaybola...
Hep zor gelmiştir oysa gidişler,
Ya mesafelerin
Ya da vedaların uzunluğundan...
Belki gözlerinin
Belki yazılan şiirlerin
Belki de kalbe basılan mühürlerin uğruna
Alınan son birkaç damla sevda ile
Yaşamaya çalışmaya devam ederek...
Ve uzaklaşarak ;
Yıllar önce unutulmuş bir şehrinin,
Yıllar önce kaybolan bir köyünün,
Yorgunluğu sisine vuran
Sönük yıldızlarının altından
Toz pembe bir hasretin tam ortasından
Damla damla yağan hatıraların takıldığı
Birbirine sarılmış birkaç küçük ağacın altından,
Sessiz, sakin,
Son yolculuk misali....