Günü gelen gidiyor,
öyle kalabalık da olmasa,
yolculuk devam ediyor.
Giden duayla huzura uğurlanıyor.
Dönüşü yok bu gidişin,
vedasız bir yolculuk bu,
sallanmaz ne bir el ne mendil.
Sadece eller semaya açılıyor,
af dileniyor.
Kalanların gözü yaşlı,
günahlar yıkanıyor.
Giden belki en mutlu,
kalana günlerden hüzün,
mevsimler ise hazan…/S.Ceyhan
Kayıt Tarihi : 10.4.2016 21:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sabri Ceyhan](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/04/10/son-yolculuk-95.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!