Son Yolculuk Şiiri - Jale Akman

Bir tren kalkar bu istasyondan
Ağır ağır uzaklaşır
Sıyrılır kalabalığın arasından
Yolcuları sessiz
Omuzları çökmüş,
Bakışları donuk
Son yolculuğun kasvetiyle perişan

Sona doğru ilerleyen bir tren
Meçhule açılan bir kapı en son durağı
Geçen yılların, yaşanan onca hayatın
Yüküyle ağırlaşmış
Gözden kayboluyor yavaş yavaş

Geride kalanların gözü yaşlı
Umutları sönmüş, kederli
Ağlamaklı bir çocuk
Yolculardan biri belki en yakını
Biri endişeli, şaşkın
O trende yolculuk ne zaman diye

Uzaklardan bir ses duyuluyor
Belli belirsiz...
Trenin düdüğü olmalı
Haber veriyor yolcularına
Burası “Son Durak”....