Son Yolculuk Şiiri - İnönü Kolukırık

SON YOLCULUK
Ömrüm yarıdan fazla,
Dört mevsimim hazan.
Yaşım elli iki,
Yüze merdiven dayar mıyım
Bilmem ki,
Ama dayarım dayarım.
Soyum sülalem tilki,
Yüz olmazda 99 olur belki.
Yürüyorum bir handa,
Kolum kırık,kanadım kırık,
Agır adımlarla varıyorum,
Hayatın son katına,
Aldırmadan hayatın tokatına,
Bir yanda gözyaşı,
Diger yanda hıçkırık,
Doluyor vadem,
Kesiliyor nefesim
Gerçekleşemeden hevesim,
Ben ama doksan ama yüz,
Yolcu oluyorum,
Çocuklarım kalıyor fanide,
Bu kez yokluk sefalet
Kalanları buluyor,
Suyumu ısıtan ocak
Acı acı tütüyor,
Agıt feryat, göz yaşı,
Yavaş yavaş bitiyor,
Aç gözlü obur toprak,
Bu kez beni yutuyor,
Sarıyor bedenimi,
Ninnileyip uytuyor.
Annesi Sogül'ümü,
Bilmem nasıl avutuyor.
''Ölüm sakın zamansız gelme,
Zilimi çalma,
Vallahi açmam
Çünki gencim açamam,
Vadem yettiyse
Zaten kaçamam,
Şimdilik benden uzak dur ölüm,
Zaten haytımdasın ya bölüm bölüm''
Hiç olmazssa
İstikbaline kavuşsun SONGÜL' üm
Ölümle ettigim pazarlıga bakın,
Üstelik evim mezarlıga yakın.
Siz bana bakmayın sakın
Dünya geniş yaşa HOCAM yaşa,
Hak tecelli eder çırpınış boşa.