Son Yolculuk Şiiri - Kutay Duman

Düşlerinden uyandığında
Ben vardım yanında
Dedi ey yolcu, gitmelisin
Vakit gitme vaktidir
Artık veda etmelisin
Bilmelisin bu son veda
Son ayrılık düşlerinden

Gözlerim yıldızlara kaydı
Sanki içimden bir yıldız kaydı
Kırılan son umudumdu
Kayan son yıldızda

Gözlerinde veda busesi
Ellerinde ayrılık tesellisi
Dudağında suskunluk vardı
Kalbim ve takatim yenikti
Düşmüştüm dizlerine

Şehrin sonuydu uyandığımda
Yalnızdım vakit gece yarısı
Ve cebimde son sigaram
Sararmıştı yüzüm gibi
Titreyen ellerimle yaktım ateşi
Son nefes duman içime
Son ateş yüreğim gibi

Yürüdüm dağlara doğru
Sendeleyen yüreğimle
İçimde son fırtına
Son yağmur gözlerimle
Elimde son derman
Son çırpınış dağlara doğru

Ayrılık bir fırtına
sabah rüzgarı yerine
ufuk karanlık hala
yürüdüm hep dağlara
son yolculuk içimden
son yolculuk dağlara doğru

ciğerimde ateş sigara yerine
derin bir özlem dumanlı
gözlerim dağlardan sisli
umudum bir hayal kuşu
uçtu gitti dağlara doğru

yolculuk çok zordu
yaşamam ve ben gibi
ayrılık ölüm gibi
ayrılık zordu ölümden

yürüdüm yükseklere
içimden bilinmezliklere
'niçin'lerle ' neden' lerle,
kimdim ben? niye yolcu?

neden kader oldu yollar bana?
ayrılık ölüm bana
Hasret sevda ateş bana
prensesim uzak bana
hayat tuzak bana
hayal yasak bana

dağların sonu hayatım gibi
Son kayalık son durak
bundan sonrası firak
firak artık ölüm bana

aşağısı uçurum yani ayrılık
yani ölüm son gülücük
son şarkı dudağımda
son özgürlük, son çığlık

birazdan yankılanacak sesim
uçup gidecek kuş kanadında
dağların tesellisinde sesim
haber uçuracak o canana
tanıklık edecek bu zamana
beyaz bir güvercin
Yani son sesim...