Son Yolculuk Şiiri - Uğur Yılmaz

Gitmekle kalmak arasındayım,
Bitmekteyim, sonlandırılmaktayım…
En imkânsız zorluklardan geçmek isterken,
İstemenin yetmediğinin farkındayım…

“-miş” gibi insanların arasında,
Taş gibi dimdik dursam da,
Kalbim yorgun, beynim bitkin,
Ve gönlüm yine isyanlarda…

Belki de pişmanım yapamadıklarımdan,
Ki zaten üzgündüm ben her zaman,
Ama şu anda hüznün en doruk noktasındayım,
Hayallerimi Sana yaşattıramadığımdan…

Önce kırdım kanatlarımı,
Sonra en yüksek uçurumdan,
Geri dönmemecesine attım anılarımı…

Önce dağlandı gözlerim,
Sonra en okunaklı yazısını alnımın,
Tek bir kalemde sildim…

Şimdi arasındayım gitmekle kalmanın,
Anlamı yok artık Sana yalvarmanın,
Biliyorum, çok mutlu olacaksın,
Ben artık yolumun sonundayım…

Senden önce yalnızdım,
Seninle yalnız,
Senden sonra da yalnız olacağım…

Benden önce yalnızdın,
Benimle çok,
Benden sonra kalabalık olacaksın…

Pişman olur musun bilmem,
Ama,
Aklına gelince geçen yılların ardından,
Yüzünde bir tebessüm olacağım…

Senin olamadım,
Sensiz de yaşamayacağım…