Son Yolculuk Şiiri - Hasan Arslanpınar

SON YOLCULUK

Kesilir biletin ummadığın bir anda,
Ya bir karlı kış akşamı yada bir bahar sabahında,
Döndürmek nafiledir görevliyi aldığı görevden,
Teslim etmek gerek emaneti bu tenden.

Duyulur ismin minarelerden,
Kimine tanıdık gelir,kimi hiç tanımaz.
Sevenlerin bağırır çağırır,gitmeni istemez senden,
Kimide sessiz kalır,gözünden damla yaş akıtmaz.

Çıktığın bu yol, son yolculuktur sana,
Dön de bir bak, kimler omuz vermiş salına,
Topraklar doldurulur sağına soluna,
Var mıdır?Alan parasını pulunu yanına.

Son bir kez daha seslenir imam efendi adını,
Söyleyeceklerini hatırlatır sana duyabilirsen,
Bir bir ayrılır yanından sevende,sevmeyende.
Kalan var mıdır seninle? Bak hele,görebilirsen.

Hasan der ki, geldi dostum yolun sonu,
Duysun cümle alem duysun bunu.
Kurtarır belki seni de getirdiklerin dünyadan,
Bil ki pişmanlıklar kar etmez sonradan.

Hasan ARSLANPINAR
Konya/Ilgın