Son Yolculuk Şiiri - Levent Bulut 2

Son Yolculuk

"Tıpkı uzun bir süre garda
El sallayanlar gibi gittikten sonra trenler
Ve bilek söner yeni ağırlığından gözyaşlarının"
Louis Aragon

Boşuna mıydı geçen bunca zaman?
Kim bilir,
Belki de,
Çaresiz ellerimizden kayan,
Çırpınıp da tutamadığımız yaşam,
Gerçek değildi;
Ne anılar ne de fotoğraflar...

Nereden bilebilirdik son yolculuk ne zaman,
İnadına tutunduk,
Çırpındık, boğulduk,
O zamanlar bilmiyorduk gülerken ağladığımızı...

Geceye sarıldık,
Hiç ayrılmak istemezcesine,
Hep aşkımıza, birbirimize sarıldık.
Nedense o son tren hiç kaçırılmaz,
İnadına bekler.
Düdüğü bombalar altında siren gibi,
Acı, korku ve bilinmezlik dolu.
Nereden bilecektik bu son sarılmamız olduğunu...

Hiç habersiz kesildi biletin,
El sallamaya bile vakit olmadı.
Sen bitime yakındın,
Ben sensizliğe ve kedere...
11.05.2016, İzmir