Son Yolcu Şiiri - Metin Egeli

SON YOLCU
.
Döküldü bu gece de yüreğime
Şiirden bir şelale,
Bir dize maviyse
Diğeri Ayışığı,
Sevdana tutulu bir ışık.
Kâh boğuşur dalgalarla
Kâh boğulur denizinde,
Uzaktasın, kavuşamaz sana.
Ay gider, yıldızlar göç eder,
Yine yalnızım gecenin dibinde.
.
Yoksun sen,
Limanlar öksüz, kıyılar yetim
Bir sızıdır düşen denize
Gökyüzü iner,
Ağlar bulutlar yokluğuna
Damla damla düşer dizelerime
Sabahımın ufkuna,
Ufkumun kızıllığına.
Gün sendeleyerek doğar,
Ufkumun ateşi kül olur
Düşer geçmişinin kirpiğine,
Bir ağlama hissi kıyılarımda,
Her yer sırılsıklam…
.
Yalnız gecelerin suskun kalbi Ay,
Altın sarısı denizlerin sessiz bekçisi
Tüm anılarımızın hüznüne susar
Çağırır yalnızlığımla beni.
Gidemem ki
Alıp başımı gidemem,
Sel gibi akar yüreğime dizeler.
Sevda denizinde çırpınır dururum
Bir göçmen kuşu suçluluğunda
Bir heves uçup gelsem diye
Islanmış kanatlarım açılmaz
Boğulurum yine.
Yine vurur ayrılıklar
Hasretine sarılır
Dudağımda bir kanayan şiir
Kalakalır düşlerim
Bağbozumu sonrası kuru bir bağ gibi.
.
Yer nereden bilsin,
Bir titrek yaprak ürpertisinde kalbimi,
Ruhumu ayışığında yıkadığımı,
Sularına bıraktığımı sevdamı her mehtapta
Sarılıp uyuduğumu incecik bir sızıya
Nereden bilsin Gök?
Son yolcusunu uğurlamış hancı
Kapat git dükkânı
Aynalar küsmüş artık,
Ay üşümüş yokluğuna,
Tüm hüznümü toplamışım,
Yolum uçurumlarda bundan böyle…
.
Metin Egeli

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı Metin Egeli veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.