=Son Yıldız= Şiiri - Mehmet Selim Çoban

Eylül akıp gidiyor ruhumda
Ruhum yanıp akıyor eylül'ün esrarlı hüznünde
Çılgın bir günün sakinliğinde
Hicret yaşadım sevgilinin gözyaşlarında.

Sonbahardın sen yağmur gözlüm
Pişmanlığımın yalnızlık coğrafyasında
Veda iklimiydin sen
Gelgitlerin vurduğu yıldız kıyılı, mavi göklü dünyamın
Son yıldızdın sen, tüm karanlıklar içinde
Her hayatın yepyeni nurefşan hikayelerinde.

Yeni gündoğumlarının sancısı başlar ufuklarda
Ufuklar ki kapkaranlıktır vuslata giden yolda
Sen yağmurdun ve yağdın içime sevgili
Kapama gözlerini düşerim kirpiklerinden
Düşerim, çırpınırım kanadı kırık kuş gibi.

Izdırap gece yarısında vuran bir tonk
İnleyemem yutkunurum
İçime atarım sana söyleyemediklermi
Söyleyemem sana her akşam gözyaşı döktüğümü
Ve bilemem kaçıncıdır bu çığlık
Beni sana anlatan şiirimin...

Her bir bulut gördüğümde hıçkırığa dünüşür
Şimşek sadalarına karışır seslerim
Yağmur der yağmur!
Ne olur yağ sevgilinin rahmet gözlerinden
Bu aciz kulun ruhuna.

Öznesi sen oldun adının geçtiği her cümlenin
Yüklemi ben oldum hep mısralarımın son noktasında
Hicazda kalmış gözyaşlarımın
Anlamında sen saklısın yar,
Sen varsın hep o yağmurların
Rahmet rahmet ritminlerinde
Ve hep sen olacaksın gönlümün
Bir ve tek sultanı olacaksın ebediyen.