Son Yenilgi Şiiri - Oğuzhan Kandemir

Ne zaman yazsam bilki bir yenilgi vardır.
Demiş ya şair ''yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer vardır''
Yalan.
Her yenilgide büyüyen isyandır.
Ve dahası her yenilgi hayattan çalınan zamandır.
Zaferler sizin olsun.
Ey Mehneme Banu,Bolu Beyi,Karaca Ali.
Ve sen...
Bu zaferde senin olsun.
yalan hançer kabzasındaki kan damlam
Kalbimden aldığın son olsun.
Yoluna yoldaş,
Susuzluğuna umman
gözlerine asuman
cocuklarına haram lokma olsun.

Biliyormusun.
Hiç zafer şiirleri yazmadım ben.
Üçyüz altmış beş sayfada hep yenildim.
Ne idüğü belirsiz bir promosyon ajanda da
sulayarak büyüttüm yenilgilerimi.
Hiç bir mağlubiyette tutuşturmadım zamanı.
yenilgi yenilgi büyüyeceğini umduğum,
zaferi beklerken sarıldım sayfalara.
Elden ele şahit tuttum birilerini.
Kitabın kavliyle bağlandım,
Ve şehadet ettim en büyük yenilgimde
Kava yı yakan ateşten ödünç alıp kıvılcımı,
Külünden kendini yaratan anka misali
Ateşe verdim yenilgilerimi.
yeniden doğmak adına.
Unutarak ''anka''nın efsane,
Yaratcının ''Hak'' olduğunu.
Külümden yeniden doğmayı beklerken
Son yenilgimde tüm yenilgilerimi küle boğdum.

Ve sen...
Son yenilgim.
İlk değilsin satırlara döktüğüm.
Ama son hükmen yenik sayıldığım.
Ey sevdasına kul olmuş maşuka seslenen
Züleyha,Gülbahar,Zeynep
Ve sen...
Şahit olun
Son yenilgime,son firara ve son mısralarıma.
Birdaha sevda adına tek satır yazarsam
Çarpın beni.
Bir avuc toprak tadında,
Başında pembeli beyazlı bir zambakla gömün.
Yenilgilerim zaferimdir.
Düğün bayram edin.
''yenilgi yenilgi büyüyen tek şey isyandır''
Ne zaman yazsam bilki bir yenilgi vardır
Artık yazmayacağım son yenilgim.
Bu mağlubiyeten çıkarmıyım düştüğüm yerden.
Hesap günü mahşerde kalkarım.